کفپوش پلی اورتان

مقدمه:

اگرچه کفپوش پلی اورتان عملاً در خلال جنگ جهانی دوم به وسیله اتو بایر آلمانی و همکارانش تولید و جهت رنگ کردن هواپیما به کار برده شدند، اما در اوایل سال ۱۹۵۰ به ایالات متحده آمریکا معرفی شدند, با وجود این هنوز هم یک رزین نسبتاً جدید و عالی جهت پوشش کفپوش پلی یورتان سطحی محسوب می‌شوند.

خواص پلی اورتان ها:

خواص ویژه آنها از قبیل سختی, انعطاف‌پذیری, مقاومت شیمیایی و حلالی باعث شده که روز به روز مصرف کفپوش پلی یورتان افزایش یافته و نقش مهمی را در صنایع رنگسازی ایفا نمایند.
از دیگر خواص پوشش هایی که بر اساس کفپوش پلی اورتان تهیه می گردند می‌توان به شفافیت عالی ,دوام زیاد رنگ,حفظ رنگ بیشتر, مقاومت عالی در برابر آب و مایعات موجود در هواپیما و نیز مقاومت عالی در برابر سایش اشاره کرد.

ضعف و خطرات حاصل از این رزین ها:

تنها عیب و ضعفی که این رزین ها دارند وجود بخارات نسبتاً زیاد ایزوسیانات بوده که برای اعضای تنفسی بدن انسان بسیار خطرناک می باشد. در این اواخر در روش تهیه این رزین ها پیشرفت های زیادی حاصل شده به طوری که مقدار بسیار کم و ناچیز از این بخارات در تهیه رزین های پلی اورتانی وجود دارد.
درصد کمی از ایزوسیانات بکار رفته در ساخت رزین های اورتانی وارد واکنش نمی گردد و بطور آزاد در تولید حاصل باقی مانده که به علت سمی بودن گاز ناشی از آن خطرناک بوده. از این رو فرمولاسیون و پروسه ساخت این قبیل رزین ها باید به حدی دقیق ارائه و انجام شود که درصد ایزوسیانات آزاد در تولید حاصله به حداقل ممکن برسد.
از طرف دیگر خود تولوئن دی ایزوسیانات که اغلب بصورت یگانه، ایزوسیانات در ساخت کفپوش پلی اورتان بکار میرود را نمی‌توان به حالت مونومر حمل و جابجا کرد, مگر اینکه احتیاط و پیش‌بینی‌های لازم برای جلوگیری از خطرات بخار آن انجام گرفته باشد. تولوئن دی ایزوسیانات دارای فشار بخار نسبتاً زیادی بوده و استنشاق مداوم آن منجر به تنگی نفس و دیگر بی‌نظمی‌های تنفسی برانشی بدن خواهد شد.

موارد مصرف کفپوش پلی یورتان:

از موارد مصرف مهم انها در ساخت رنگهای صنعتی ضد زنگ , رنگ های دریایی ,کلر های چوبی ,پوشش سیم های مغناطیسی, سیمان, چرمها, پارچه, چسب ها و غیره را می توان نام برد.
رزینهای پلی اورتانی از واکنش ایزوسیانات با مواد در بردارنده گروه هیدروکسیل از قبیل روغن‌های خشک شونده آلکلایز شده, پلی استر, پلی اتر, روغن کرچک و غیره به دست می‌آیند. این تولیدات پلی اورتانی ممکن است که، گروه‌های دیگری به غیر از گروه‌های اورتانی داشته باشند ولی آن دسته از پلی اورتان هایی که فقط شامل گروه‌های اورتانی هستند به رزینهای اورتانی معروفند.

حلالهای مصرفی جهت کاهش قیمت کفپوش پلی یورتان:

در انحلال رزینهای پلی اورتانی نباید از حلال هایی که دارای گروه های فعال نسبت به ایزوسیانات هستند مثل الکل ها و حلال هایی که دارای مقادیر زیادی آب بوده استفاده شود.
از حلالهایی معمولاً استفاده می شود که عبارتند از کیتون ها, استرها نظیر متیل ایزو بیوتیل کیتون, سیکلوهگزانون , استات بیوتیل یا آمیل.
هرچند که هیدروکربن های حلقوی حلال های واقعی رزینهای پلی اورتانی نبوده اما از آنها نمی توان به عنوان رقیق‌کننده یا حلال های غیر واقعی جهت کاهش قیمت تولیدات حاصله استفاده نمود.
توجه داشته باشید که از هیدروکربن های زنجیری آلیفاتیک نمی‌توان به عنوان حلال رزین های پلی اورتانی استفاده کرد.

کاتالیزور های مصرفی کفپوش پلی یورتان:

از بیشتر مواد قلیایی به عنوان کاتالیزور در واکنش های اتمی استفاده شده. بنابراین وقتی از پیگمانهای قلیایی در ساخت رنگهای پلی اورتان استفاده می شود باید احتیاط ها و ملاحظات لازم در فرموله کردن رنگ اورتانی به عمل آید. کاتالیزورها وقتی اضافه می‌شوند که منظور, تهیه پوششی باشد که سریع خشک شود و یا منظور تسریع خشک شدن رنگ های هوا باشد.
کاتالیزور های بکار رفته در این سیستم معمولاً هیدروکسید سدیم, آمین های نوع سوم,نفتینات روی و کبالت می باشند.